Co ciekawe, kiedyś wybór tego palca na pierścionek był kontrowersyjny, ponieważ sygnety na małym palcu nosili głównie hazardziści. Zwyczaj noszenia męskich pierścieni na małym palcu wywodzi się jednak jeszcze z tradycji wytworności angielskiej. Chcesz pokazać światu swój charakter, stosunek do mody lub wysoką emocjonalność?
Nagniotki lub inaczej odciski to dolegliwość skórna, często mylona z kurzajkami. Odcisk to reakcja obronna skóry na zwiększony nacisk. W miejscach zwiększonego nacisku pojawia się wzmożone wytwarzanie komórek rogowych, przez co twardnieje skóra. Przez nacisk twarde komórki są dalej wgniatane w skórę, przez co wzmagane jest dalsze wytwarzanie komórek rogowych i powodowany jest ból. Jeżeli nagniotek ulegnie zapaleniu pojawia się ból, swędzenie i zaczerwienienie. Co to są nagniotki? Nagniotki to odciski w formie sterczących twardych narośli, które najczęściej występują na stopach. Odciski są zazwyczaj małe i okrągłe. Najpospolitszymi miejscami pojawiania się nagniotków są górne powierzchnie palców u stóp, końce palców i przestrzenie między palcami. Dla osób starszych mogą być strasznie uciążliwe i powodować utrudnienia w chodzeniu. Nagniotki pojawiają się głównie u kobiet. Powoduje je ucisk i tarcie wywarte na skórę. Najczęściej spowodowane są zbyt ciasnym obuwiem ocierającym zrogowaciałe zmiany skórne. Krzywe palce lub słabe ukrwienie stóp mogą również spowodować występowanie odcisków. Jest to schorzenie właściwie nieszkodliwe. Jednak u diabetyków (osób cierpiących na cukrzycę) nagniotki mogą spowodować występowanie niezwykle uciążliwych i trudnych do wyleczenia ran. Nagniotek z korzeniem Nagniotek z korzeniem to odcisk, który posiada centralnie umiejscowiony czop rogowy (zwany potocznie korzeniem) zbudowany z zagęszczonych komórek rogowych. Wspomniany czop przybiera zazwyczaj formę stożka i ostrym wierzchołkiem wrasta w głąb skóry. To przyczynia się do wyraźnie odczuwalnego bólu przy bezpośrednim ucisku na nagniotek, czyli głównie podczas chodzenia. Ból potrafi być tak ostry, że często utrudnia poruszanie się. Jeśli dolegliwości bólowe zaczną pojawiać się samoistnie, a wokół nagniotka wystąpią zaczerwienie i świąd, będzie to oznaczało stan zapalny. Jak usunąć nagniotki? Jak usunąć odcisk z korzeniem? Mniejsze nagniotki usuwamy sami, stosując do tego różnego rodzaju plastry, maści, kremy, żele. Najpierw trzeba zakleić zrogowacenie plastrem na odciski i po kilku dniach zerwać go razem z nagniotkiem. Nie można starać się usuwać odcisków materiałami ściernymi jak np. pumeks, w celu zmniejszenia rogowatości. Wręcz przeciwnie, jeżeli nagniotek się pojawi, musimy starać się otaczać go miękkimi materiałami jak choćby plaster. Usunięcie nagniotka powoduje jedynie tymczasowe przyniesienie ulgi. Jeżeli źródło bólu nie zostanie wyeliminowane dolegliwości będą nawracać. W ciężkich przypadkach nagniotków należy się pozbywać chirurgicznie. Wycina się je specjalnym wiertłem wraz z czopem rogowym nagniotka. Do usuwania nagniotków na stopach używa się specjalnej frezarki, skalpela lub dłuta bądź lasera. Domowe sposoby na nagniotki i profilaktyka Warto pamiętać, że w przypadku dolegliwości związanych z nagniotkami profilaktyka jest dużo prostsza i skuteczniejsza niż samo leczenie. Dlatego warto wystrzegać się ciasnego lub przesadnie luźnego obuwia, ciasnych skarpet oraz rajstop. Można także zdecydować się na zakup specjalnych poduszeczek i wkładek, których specjalny materiał ochroni stopę przez naciskiem w twardym i niewygodnym obuwiu. Niestety, nagniotki powracają i pojawiają się w tym samym miejscu nie wiadomo kiedy. Może to być spowodowane z jednej strony niemożnością odrzucenie eleganckich, ale niewygodnych butów lub podskórnymi nierównościami. Odcisk na stopie, nagniotki i modzele powstają wskutek zaniedbania. Warto pamiętać o tym, że nasze stopy mają za zadanie „udźwignąć” ciężar całego naszego ciała i do tego wyglądać pięknie. Bez naszej interwencji takie efekty nie będą możliwe do osiągnięcia. Stopy są ciągle narażone na kontakt z butami, które nie zawsze są wygodne i dopasowane. W zetknięciu z powierzchnią butów skóra na stopie nie złuszcza się, ale twardnieje i tworzy w ten sposób zgrubienie. Dlatego ważne jest, aby systematycznie i odpowiednio wcześnie usunąć zatwardziałość na stopach, która należy do pierwszych objawów pojawienia się nagniotka. Jak usunąć zrogowaciały naskórek? Na wstępie należy namoczyć stopy w ciepłej wodzie z dodatkiem mydła oraz soli leczniczej lub zwykłej kuchennej. Kiedy skóra zmięknie ścieramy jej nadmiar za pomocą tarki lub pilnika. Czynność tę wykonujemy ostrożnie i subtelnie, aby nie doprowadzić do skaleczenia. Ponadto, warto stosować różnego rodzaju kremy do stóp. Dobrą propozycją są kremy i maści złuszczające, za pomocą których usuwamy niepotrzebny, zrogowaciały naskórek. Dodatkowo można stosować kremy pielęgnacyjne, które mają na celu zmiękczenie, wygładzenie naskórka oraz zapobiegnięcie poceniu się stóp. Jeśli nagniotek już powstał warto sięgnąć po specjalne plastry na odciski, żele, płyny i kremy, które wspomagają zmiękczanie i złuszczanie się naskórka. Nie należy usuwać nagniotków na własną rękę sposobami mechanicznymi, za pomocą ostrych narzędzi, ponieważ może to prowadzić do zakażenia i rozwoju infekcji. Nagniotki i modzele Modzel to nadmierne rogowacenie naskórka, które powstaje na podeszwie stopy, pięcie lub na wyniosłościach kostnych. Są to narośle zgrubiałej skóry w kolorze żółtawym i o nieostrych granicach. Są szczególnie bolesne i powodują piekący ból. Skóra, która jest ugniatana obumiera z powodu braku ukrwienia, co powoduje głęboki i niezwykle przykry ból. Nie zmienienie obuwia może doprowadzić do stanu zapalnego i jeszcze większego cierpienia. Przyczyn powstawania modzeli może być wiele. Podstawową jest noszenie butów na wysokim obcasie, które powodują nadmierny ucisk na przednią część stopy. Inne przyczyny to także nieprawidłowy chód, płaskostopie lub nadmierna otyłość. Jak pozbyć się modzeli? Modzele eliminuje się przez systematyczne ich ścieranie lub wycinanie. Powoduje to niestety tylko tymczasową ulgę, ponieważ źródło nacisku nie jest usunięte. Całkowite ich wykluczenie możliwe jest dzięki wizycie u kosmetyczki, która w profesjonalny i bezpieczny sposób wytnie zmianę. Nie należy samemu wycinać, ponieważ może to doprowadzić do zakażenia wywołanego wskutek zacięcia skóry. Zdarza się, że ortopeda zaleci specjalne wkładki do butów, które powodują korekcję konstrukcji stopy. Również samemu można zaopatrzyć się w aptece w miękkie podkładki z żelu lub z gąbki, które uprzyjemnią chodzenie. Profilaktycznie należy unikać butów na wysokim obcasie i systematycznie stosować odpowiednie wkładki, które zapobiegają ocieraniu stóp. Warto dbać o to, by skóra stóp utrzymywana była w właściwej wilgotności oraz w miarę często używać środków ścierających w celu zmniejszenia zrogowaciałej warstwy modzeli.
Plastry Compeed są oparte na technologii hydrokoloidowej (czyli na gojeniu się ran w wilgotnym środowisku). W ich składzie znajdziemy kwas salicylowy zmiękczający odcisk, dzięki czemu w łatwy sposób można go usunąć. Co ważne, plaster utrzymuje się na miejscu nawet kilka dni, jednak zaleca się wymianę na świeży co 24 godziny.
Od jakiegoś czasu w dużych miastach, a zwłaszcza w Warszawie, jak grzyby po deszczu powstają wegetariańskie lokale. Owszem, nie uraczymy się w nich kawałkiem mięsa (co jest moim zdaniem dobre dla naszej planety), ale też najczęściej ze świeczką szukać w nich można dań, które nie są kalorycznym hummusem, białym wrapem, smażonym falafelem czy hamburgerem, sałatką w założeniu zdrową, ale z mnóstwem olejowego dressingu, frytkami z batatów i olbrzymią ilością soli dla „podkręcenia” mdłego smaku. Jak widać, wege nie oznacza zawsze zdrowo: w końcu olej i cukier też są roślinne. Producenci zaś prześcigają się z wymyślaniem gotowych produktów wegetariańskich i wegańskich, lecz ich skład często pozostawia wiele do życzenia. Oczywiście wszystko jest dla ludzi, ale zdrowy wegetarianizm czy weganizm to taki, który bazuje na nieprzetworzonych produktach roślinnych, a żeby dieta wegetariańska przynosiła korzyści zdrowotne, musi być prawidłowo bilansowana. Nieodpowiedni dobór poszczególnych produktów spożywczych najczęściej skutkuje niedokrwistością z niedoboru żelaza i witaminy B12 oraz zaburzeniami gęstości mineralnej kości na skutek niskiej podaży wapnia na diecie wegańskiej. Wegetarianizm – chwilowa moda czy rosnący trend? Wegetarianizm cieszy się coraz większą popularnością. Wynika to z większej świadomości żywieniowej i wiedzy na temat wpływu odżywiania na kondycję zdrowotną organizmu. Produkty wysoko przetworzone i tzw. dieta zachodnia często są przyczyną chorób cywilizacyjnych nękających społeczeństwa. Otyłość, hipercholesterolemia, choroby serca i układ krążenia to pochodne złego odżywiania i siedzącego trybu życia. Dieta bogata w węglowodany, skrobie, cukier i tłuszcze typu trans nie wspiera prawidłowego funkcjonowania organizmu, a jedynie je pogarsza. Osoby na takiej diecie cierpią na brak energii, złe samopoczucie, mają problemy ze snem, koncentracją, nierzadko też z zatrzymywaniem wody w organizmie. Cierpią na zaparcia i dolegliwości pokarmowe, które wynikają z nieodpowiedniego komponowania posiłków i braku błonnika pokarmowego. Dieta wegetariańska często stanowi rozwiązanie wszystkich tych problemów. Jest bogata w błonnik i dobrej jakości tłuszcze roślinne, dzięki czemu wspiera perystaltykę jelit i pracę układu sercowo-naczyniowego. Oprócz tego wykazuje działanie przeciwzapalne, wspomagające odporność i funkcjonowanie układu immunologicznego. Może stanowić rozwiązanie wielu problemów zdrowotnych, a także doprowadzić do znacznego poprawienia samopoczucia. Coraz więcej osób ma świadomość, że to, co jemy, wpływa na nasze zdrowie i może sprawić, że będziemy dłużej cieszyć się dobrą kondycją. Dieta wegetariańska, dobrze zbilansowana i wolna od tłuszczów typu trans, konserwantów, cukru i węglowodanów prostych, wydaje się receptą na dobre i długie życie. Z tego wynika duża popularność lokali gastronomicznych o profilu wege oraz roślinnych diet pudełkowych. Na czym polega dieta wegetariańska? Tradycyjna dieta wegetariańska polega na wykluczeniu z jadłospisu produktów pochodzenia zwierzęcego takich jak mięso, drób czy ryby, ale też produktów odzwierzęcych jak nabiał czy jajka. Wegetarianie skupiają się na jedzeniu produktów roślinnych nie tylko ze względów zdrowotnych, ale też ekologicznych i etycznych. Na diecie wegetariańskiej wszelkie produkty odzwierzęce są zastępowane produktami pochodzenia roślinnego. Wegetarianie jedzą dużo roślin strączkowych, które mogą dostarczyć organizmowi białka, a także warzyw i owoców bogatych w witaminy z grupy A, B, C i składniki mineralne. Dieta wegetariańska może znacząco wspomóc pracę układu sercowo-naczyniowego i zadziałać przeciwzapalnie, ale aby tak było, powinna być odpowiednio zbilansowana. Czy dieta bezmięsna jest zdrowa? Dieta bezmięsna jest zdrowa, ponieważ dostarcza dużych ilości kwasów tłuszczowych, witamin i składników mineralnych, które wspomagają funkcjonowanie układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego oraz układu immunologicznego. Taka dieta może obniżyć ryzyko wystąpienia chorób cywilizacyjnych, a także nowotworowych, ponieważ zawiera duże ilości przeciwutleniaczy i antyoksydantów. Aby dieta roślinna była zdrowa, powinny znaleźć się w niej jednak produkty dostarczające białka. Wegetarianie często są zagrożeni niedoborem wapnia, białka oraz witaminy B12. Nasiona roślin strączkowych czy produkty sojowe mogą częściowo zwalczyć ten problem, dostarczając dobrej jakości białko, ale witaminę B12 najczęściej trzeba suplementować. Dieta wegetariańska – zasady Zasady diety wegetariańskiej nie są skomplikowane. Jest to przede wszystkim sposób odżywiania oparty na produktach roślinnych. Podstawowym założeniem jest wykluczenie z jadłospisu produktów pochodzenia zwierzęcego takich jak mięso, ale też ryb i produktów odzwierzęcych przetworzonych jak nabiał, przetwory mleczne czy jaja. Istnieje kilka różnych odmian wegetarianizmu. Niektórzy na diecie wege dopuszczają się jedzenia ryb, inni z kolei sięgają po produkty mleczne. Dieta wegetariańska powinna być dobrze zbilansowana, by nie doprowadzić do niedoborów pokarmowych. Chodzi nie tylko o białko, które stanowi budulec masy mięśniowej, ale również o witaminy B12, które znajdują się w produktach pochodzenia zwierzęcego. Bardzo często przy diecie wege konieczna jest dodatkowa suplementacja. Co zatem można jeść na diecie wegetariańskiej? nasiona roślin strączkowych (fasolę, soję, groch, ciecierzycę) zielone warzywa liściaste czerwone warzywa pomarańczowe warzywa produkty zbożowe orzechy włoskie pestki dyni dobre tłuszcze np. awokado czy oleje roślinne (olej lniany, słonecznikowy, z orzechów) Dieta wegetariańska – rodzaje wegetarianizmu Rodzaje diety wegetariańskiej to: dieta laktozowo-wegetariańska laktoowowegetarianizm laktowegetarianizm owowegetarianizm semiwegetarianizm pescowegetarianizm Laktoowowegetarianizm Jest to dieta wegetariańska, która dopuszcza spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego takich jak jaja czy mleko i jego przetwory. Laktoowowegetarianie nie jedzą mięsa ani ryb, ale sięgają po jogurty, kefiry, masło czy produkty mleczne. Tego rodzaju dieta może być dobrze zbilansowana, ponieważ zapobiega niedoborom wapnia, pozwala również dostarczyć duże ilości dobrze przyswajalnego białka. Białko kazeinowe, które znajduje się w produktach mlecznych, świetnie się wchłania i zapewnia prawidłowe funkcjonowanie gospodarki kostno-stawowej. Jest to zatem dieta, która może być też dobrym elementem przejściowym pomiędzy jedzeniem mięsa a przejściem na całkowitą dietę wegetariańską. Laktowegetarianizm Laktowegetarianizm to odmiana wegetarianizmu, która dopuszcza spożywanie mleka i jego przetworów, ale wyklucza spożywanie jaj. Laktowegetarianie jedzą zatem masło i jogurty oraz kefiry, ale stosują zamienniki jaj. Oczywiście, w diecie wegetariańskiej nie ma mięsa i produktów odzwierzęcych. Laktowegetarianie także spożywają odpowiednie ilości wapnia i białka dzięki temu, że jedzą mleko i produkty mleczne. W diecie roślinnej laktowegetariańskiej znajdują się też rośliny strączkowe i wszystkie warzywa oraz owoce, a także tłuszcze roślinne, pestki i nasiona. Owowegetarianizm Owowegetarianizm może kojarzyć się ze spożywaniem owoców morza, ale jest to błędne – jest to dieta wegetariańska, która dopuszcza spożywanie jaj. W diecie owowegatarian znajdują się wszystkie rodzaje jaj, nie tylko kurze, ale też przepiórcze czy strusie. Oprócz tego w jadłospisie występują warzywa i owoce, a także wszystkie inne produkty dopuszczane w podstawowej diecie roślinnej. Nie ma w niej mięsa i innych produktów odzwierzęcych. Semiwegetarianizm Semiwegetarianizm to mniej restrykcyjna dieta, która wyklucza czerwone mięso i drób, ale dopuszcza spożywanie ryb i owoców morza. Dzięki temu tego rodzaju sposób żywienia zapobiega niedoborom witaminy D, niedoborom białka i jodu. Semiwegetarianie jedzą również jajka oraz mleko i jego przetwory. Jak widać, dieta semiwegetariańska jest najmniej restrykcyjna i zakłada spożywanie różnych produktów odzwierzęcych z wykluczeniem mięs. Pescowegetarianizm W tej diecie roślinnej również występują ryby oraz owoce morza. Tego rodzaju dieta uważana jest za bardzo zdrową, wzmacniającą serce i układ krążenia. Ryby są bogate w kwasy Omega-3, które świetnie wspierają pracę mózgu oraz układu sercowo-naczyniowego, regulują poziom cholesterolu i zapobiegają rozwojowi chorób cywilizacyjnych. W diecie pescowegetarian nie ma mięsa i produktów odzwierzęcych. Są za to dobre tłuszcze roślinne, nasiona roślin strączkowych, zielone i kolorowe warzywa, owoce, pestki i nasiona. Zalety diety wegetariańskiej Dieta wegetariańska: obniża ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego działa przeciwzapalnie obniża ryzyko rozwoju chorób cywilizacyjnych spowodowanych np. wysokim poziomem cholesterolu wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu trawiennego zapobiega otyłości Właściwości prozdrowotne diety wegetariańskiej Dieta wegetariańska uważana jest za bardzo zdrową, pod warunkiem, że jest odpowiednio zbilansowana. W diecie wege muszą znajdować się składniki odżywcze, które zaspokoją potrzeby organizmu, a jednocześnie zapobiegną niedoborom żywieniowym spowodowanych nieodpowiednią kompozycją produktów żywieniowych. Dobrze zbilansowana dieta wegetariańska dostarcza organizmowi witamin i minerałów, które wspomagają prace układu immunologicznego i działają przeciwzapalnie. Oprócz tego wspierają pracę mózgu i układu nerwowego, wspomagając prawidłowe funkcjonowanie komórek nerwowych, pamięć i koncentracją. Dieta bogate w dobre tłuszcze roślinne uważana jest za dietę stanowiącą dobrą profilaktykę przed rozwojem demencji czy choroby Alzheimera. Dieta roślinna przede wszystkim znakomicie wspomaga serce. Jest bogata w zdrowe kwasy tłuszczowe, wspierające pracę układu sercowo-naczyniowego i zapobiegające zaburzeniom rytmu serca. Tego rodzaju dieta może wspomóc zachowanie prawidłowego ciśnienia tętniczego, zapobiec nadciśnieniu i innym chorobom sercowym. Pomaga również uregulować poziom cholesterolu w organizmie, obniża poziom złego cholesterolu LDL, który często jest przyczyną miażdżycy i hipercholesterolemii. Spożywanie dobrej jakości tłuszczów roślinnych i wykluczenie produktów pochodzenia zwierzęcego stanowi najlepszą profilaktykę przed chorobami serca i chorobami cywilizacyjnymi. Dieta roślinna a antyoksydanty W diecie wegetariańskiej znajdują się warzywa bogate w antyoksydanty i przeciwutleniacze. Z tego względu jest to dieta przeciwzapalna, a także przeciwnowotworowa. Przeciwutleniacze zwalczają wolne rodniki w organizmie, które mogą doprowadzić nie tylko do stanów zapalnych, ale również do uszkodzeń na poziomie komórkowym. Dzięki temu, że w jadłospisie wegetarian znajdują się duże ilości różnego rodzaju warzyw (w tym nie tylko zielonych warzyw liściastych, ale również warzyw kapustnych takich jak brokuły czy kalafior bogaty w sulforafan o działaniu przeciwnowotworowym), dieta ta stanowi naturalną profilaktykę przed rozwojem nowotworów. Dieta wegetariańska a praca układu trawiennego Dieta wege dobrze oddziałuje na pracę układu trawiennego. Wysoki udział warzyw i produktów z pełnego ziarna bogatych w błonnik pokarmowy zapobiega większości problemów trawiennych. Na diecie wegetariańskiej rzadziej mogą występować zaparcia, wzdęcia i dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Błonnik działa jak naturalna miotełka dla jelit, pomagająca oczyszczać je ze złogów pokarmowych i resztek, regulująca prawidłową perystaltykę i rytm wypróżnień. Dieta roślinna a otyłość Na diecie roślinnej występuje niższe ryzyko otyłości. Jest to związane z wysokim spożyciem warzyw i owoców, które nie mają dużego bilansu kalorycznego. Wegetarianie nie jedzą mięsa i produktów odzwierzęcych, które często są bogate w tłuszcze typu trans. W diecie wegetariańskiej nie ma także przetworzonych produktów, często będących źródłem pustych kalorii takich jak fast foody, słodycze czy słone przekąski. To wszystko sprawia, że osoby na diecie roślinnej nie tylko czują się świetnie i mają dużo energii, ale też znakomicie wyglądają. Dieta wegetariańska może być dobrym sposobem na utratę dodatkowych kilogramów. Jeśli borykamy się z nadmierną tkanką tłuszczową, powinniśmy zastanowić się nad zmianą nawyków żywieniowych i zwiększeniem udziału warzyw, owoców oraz dobrych kwasów tłuszczowych. Wyeliminowanie niezdrowych przekąsek, mięsa i produktów odzwierzęcych może dość szybko przynieść efekty w postaci poprawy samopoczucia i zmniejszenia liczby kilogramów na wadze. Dieta roślinna? Tak, ale z rozsądkiem Na szczęście diety roślinne to nie chwilowa moda i wzrasta wiedza wśród osób decydujących się na rezygnację z mięsa i innych produktów zwierzęcych. Dlatego też obecnie te niedobory pokarmowe u wegetarian wcale nie wstępują częściej niż u osób na diecie tradycyjnej*, która często obfituje w produkty zawierające cukier, tłuszcze nasycone, kwasy tłuszczowe trans i cholesterol. Dieta wegetariańska to coraz częściej stosowany model żywienia. Według analizy Instytutu Badań Opinii Publicznej Homo Homini z września 2013 roku liczba osób niejedzących mięso w Polsce wynosiła wówczas 3,2 proc. Ponieważ w ostatnich latach obserwuje się jednak znaczne zainteresowanie dietami roślinnymi, motywowanych względami etycznych i zdrowotnych, można domniemywać, że liczba wegetarian obecnie jest na pewno zdecydowanie wyższa niż jeszcze sześć lat temu. Według raportu Academy of Nutrition and Dietetics (kiedyś- Amerykańskiego Towarzystwa Dietetycznego, American Dietetic Association, ADA) (2009), ‘’Odpowiednio zaplanowane diety wegetariańskie, w tym diety ściśle wegetariańskie, czyli wegańskie, są zdrowe, spełniają zapotrzebowanie żywieniowe i mogą zapewniać korzyści zdrowotne przy zapobieganiu i leczeniu niektórych chorób. Dobrze zaplanowane diety wegetariańskie są odpowiednie dla osób na wszystkich etapach życia, włącznie z okresem ciąży i laktacji, niemowlęctwa, dzieciństwa, dojrzewania, oraz dla sportowców”. Z kolei niemieckie towarzystwo odradza stosowanie takiej diety w ciąży, podczas laktacji i dzieciństwa. Polskie rekomendacje dotyczą bezpieczeństwa stosowania zbilansowanej diety wegetariańskiej również na każdym etapie życia i podobnie jak niemieckie, nie dotyczą one jednak diety wegańskiej u dzieci i kobiet w ciąży, prawdopodobnie ze względu na nadal zbyt mała wiedzę zarówno osób stosujących taką dietę oraz specjalistów – lekarzy i dietetyków oraz duże ryzyko niedoborów w tych okresach życia. Czego jesteśmy pewni? W ostatnich latach znacznie wzrosło zainteresowanie dietami roślinnymi. Szczególne zainteresowanie lekarzy i dietetyków budzi wpływ różnych form wegetarianizmu na zdrowie człowieka i jego wydolność psychofizyczną oraz wpływ diet w profilaktyce i leczeniu chorób zależnych od sposobu żywienia. Obecnie główne badania, na podstawie których ocenia się zdrowotne aspekty diet wegetariańskich to: Adventist Mortality, Health Food Shoppers, Adventist Health, Oxford Vegetarian Study, Epic-Oxford oraz Adventist Health 2. Dwa ostatnie badania obejmowały łącznie 5 tysięcy osób na diecie wegetariańskiej. Analiza piśmiennictwa wykazała, iż prawidłowo zbilansowane diety wegetariańskie niosą ze sobą liczne korzyści zdrowotne, w tym mniejsze ryzyko rozwoju chorób przewlekłych, ze szczególnym uwzględnieniem chorób układu krążenia, cukrzycy, otyłości, zmian zwyrodnieniowych, chorób autoimmunologicznych oraz nowotworów. Według ekspertów dieta wegetariańska wiąże się z mniejszym spożyciem cholesterolu, tłuszczów nasyconych, większym spożyciem owoców, warzyw, roślin strączkowych, orzechów, a w tym błonnika pokarmowego, fitozwiązków i przeciwutleniaczy. Dlatego też dieta bezmięsna znajduje również zastosowanie jako niefarmakologiczne wsparcie leczenia wielu schorzeń. Biorąc pod uwagę zarówno korzyści jak i potencjalne zagrożenia wynikające ze złego zbilansowania diet wegetariańskich konieczne są dalsze badania na temat tego sposobu żywienia oraz regularna kontrola lekarska i poradnictwo żywieniowe osób na dietach roślinnych przez wykwalifikowanych dietetyków. Niedobory żywieniowe na diecie wegetariańskiej Wegetarianie są narażeni na wystąpienie niedoborów witaminy B12, witaminy D, żelaza, wapnia i kwasów tłuszczowych Omega-3, których najlepszym źródłem są ryby. Aby zaspokoić te niedobory trzeba nie tylko dobrze komponować dietę, ale także często się suplementować. Wskazane jest przyjmowanie preparatów zawierających witaminę B12, witaminę D, nierzadko również żelazo i Omega-3. By sprawdzić, czy nie mamy niedoborów składników odżywczych, najlepiej jest wykonać badania, a dietę ułożyć z pomocą doświadczonego dietetyka. Jak zaplanować zdrową dietę bezmięsną? Podczas komponowania codziennej diety bezmięsnej przede wszystkim należy zwrócić uwagę na: Unikanie żywności przetworzonej i jak najczęstsze samodzielne przygotowywanie potraw z wartościowych produktów roślinnych. Ograniczenie smażenia. Zachowanie prawidłowej wartości energetycznej diety, która stanowi warunek do odpowiedniej podaży białka i utrzymania prawidłowej masy ciała.. Udział pełnoziarnistych produktów zbożowych, będących źródłem żelaza i magnezu, ze szczególną uwagą na wybór pieczywa na zakwasie mającym znacznie mnie kwasu fitynowego ograniczającego wchłaniania niektórych składników mineralnych, niż chleb na drożdżach. Połowę warzyw w diecie powinny stanowić zielone warzywa liściaste bogate w wapń, białko, żelazo, magnez i chlorofil. Również połowa wszystkich warzyw powinna być spożywana na surowo, gdyż obróbka termiczna powoduje duże straty witamin. Nabiału nie należy traktować jako wymiennika mięsa i spożywać go w zalecanych ilościach (2 porcje dziennie) wybierając produkty z niższą zawartością tłuszczu. Zamiennikiem dziennej porcji 150 g mięsa lub ryby są 2 jajka lub 1,5 szklanki ugotowanych roślin strączkowych (soczewica, ciecierzyca, groszek, groch, fasola, soja), które w celu lepszego wchłaniania żelaza należy w posiłku łączyć z surowymi warzywami (źródło witaminy C). Spożycie naturalnych źródeł tłuszczu jak orzechy włoskie, świeżo mielone siemię lniane, nasiona chia, konopne (kwasy omega 3), orzechy laskowe, migdały, sezam, mak (wapń), pestki dyni (żelazo). Dodatek do potraw wodorostów oraz soli morskiej jako źródło jodu. Suplementacja witaminy D oraz B 12 i kwasów omega 3 w przypadku diety wegańskiej i wegetariańskiej u dzieci. Wartość energetyczna: kcal, białko: g, tłuszcz: g, węglowodany przyswajalne: g ŚNIADANIE Jajecznica z dwóch jaj z pomidorami i pieczywem Chleb żytni razowy – 60 g (dwie kromki) Jaja kurze całe – 112 g (dwie sztuki) Olej rzepakowy – 5 g ( łyżki) Pomidor – 120 g (jedna sztuka) Usmaż jajecznicę na rozgrzanym oleju. Pokrój pomidora. Podaj jajecznicę z chlebem i pomidorem. DRUGIE ŚNIADANIE Batony owocowe z ziarnami (przepis na pięć porcji) oraz brzoskwinia Przepis na batony Suszone daktyle – 90 g (18 sztuk) Dynia, pestki, łuskane – 60 g (sześć łyżek) Suszone morele – 88 g (11 sztuk) Olej kokosowy (stały) – 20 g (1 łyżka) Łuskane nasiona słonecznika – 60 g (sześć łyżek) Suszone śliwki bez pestek – 70 g (10 sztuk) Rozpuść olej i wymieszaj z owocami. Zmiksuj tak, by otrzymać pastę owocową z małymi kawałeczkami. Dodaj do blendera ziarna. Miksuj do pasty z małymi kawałkami składników. Przełóż do formy i ciasno ugnieć. Przykryj papierem do pieczenia i przygnieć czymś ciężkim. Podziel na 5 batoników. Przechowuj w lodówce. OBIAD Soczewica z pieczarkami i sosem pomidorowym Bazylia (suszona) – 8 g (dwie łyżeczki) Cebula – 50 g (pół jednej cebuli) Kasza gryczana – 60 g Olej rzepakowy – 5 g (pół łyżki) Pieczarki świeże – 140 g (siedem sztuk) Pomidor – 130 g Soczewica zielona – 60 g (5 łyżek) Sól biała – 1 g (szczypta) Tymianek – 1 g szczypta Soczewicę namoczyć na noc, a następnie ugotować, pieczarki pokroić i podsmażyć z cebulą na oleju, dodać pomidory, przyprawy i soczewicę. podawać z kaszą PODWIECZOREK Jedwabisty mus czekoladowy z tofu (przepis na cztery porcje) Czekolada gorzka – 50 g (ok. 9 kostek) Tofu naturalne (z dodanym wapniem) – 170 g Ksylitol – 100 g Cynamon – szczypta Mielona papryka chili – szczypta Woda – 125 g (ok. pół szklanki) Ekstrakt waniliowy (bez alkoholu) – 3 g (1 łyżeczka) Zmiksuj wszystkie składniki na mus. KOLACJA Komosa ryżowa z brukselką (przepis na dwie porcje) Brukselka – 170 g (10 sztuk) Cytryna – 80 g (jedna sztuka) Czosnek – 10 g (dwa ząbki) Komosa ryżowa (Quinoa), ziarna – 120 g (ok. 9 łyżek) Oliwa z oliwek – 5 g (ok. pół łyżki) Pietruszka, liście – 6 g (jedna łyżeczka) Sól biała – ok. łyżeczki Migdały w płatkach – 10 g (1 łyżka) Pieprz czarny mielony – szczypta Komosę ryżową dokładnie opłucz na sitku i gotuj w proporcji 1:2 z wodą i łyżeczką soli, przez 20 minut. Brukselki obierz, odetnij końcówki i wrzuć do osolonego wrzątku. Gotuj do miękkości, mniej więcej 8 minut. Posiekany czosnek wrzuć na patelnię z łyżeczką oliwy. Gdy będzie zeszklony, dodaj brukselkę i razem smaż na małym ogniu około 3 minuty, od czasu do czasu mieszając. Podaj z komosą ryżową. Całość skrop sokiem z cytryny, polej oliwą, posyp pietruszką, migdałami. Na koniec przypraw solą i pieprzem według uznania. PRZEKĄSKA Jogurt z granolą Jogurt naturalny (1,5% tł.) – 100 g (5 łyżek) Granola – 30 g (trzy łyżki) Wartość energetyczna: kcal, białko: g, tłuszcz: g, węglowodany przyswajalne: g ŚNIADANIE Owsianka z bananem i malinami Banan – 120 g (jedna sztuka) Maliny, mrożone – 100 g Płatki owsiane – 60 g (sześć łyżek) Otręby owsiane – 3 g (ok. pół łyżki) Cynamon – 5 g (jedna łyżeczka) Ugotuj płatki owsiane na wodzie. Dodaj cynamon oraz otręby, całość wymieszaj. Dodaj owoce. DRUGIE ŚNIADANIE Koktajl z jabłkiem Jabłko – 140 g (jedna sztuka) Mleko sojowe naturalne bio – 250 g (1 szklanka) Szpinak 20 g (1 garść) Nasiona konopne – 30 g (dwie łyżki) Zmiksuj wszystkie składniki. OBIAD Zupa z soczewicy czerwonej Awokado – 42 g (ok. 1/3 sztuki) Marchew – 45 g (jedna sztuka) Natka pietruszki – 6 g (jedna łyżeczka) Soczewica czerwona, nasiona suche – 50 g (ponad 4 łyżki) Imbir – 5 g (jeden plaster) Cynamon – 5 g (jedna łyżeczka) Pomidory z puszki (krojone) – 200 g Komosa ryżowa (Quinoa), ziarna – 42 g (trzy łyżki) Wodorosty wakame 5 g (łyżeczka) Soczewicę ugotować bez wcześniejszego namaczania. W połowie gotowania soczewicy dodać pomidory oraz startą na grubej tarce marchewkę. Doprawić, posypać zieloną pietruszką. Dodaj ugotowaną komosę i wodorosty. PODWIECZOREK Marchew z humusem Marchew – 90 g (dwie sztuki) Humus klasyczny – 60 g (sześć łyżeczek) KOLACJA Lekka sałatka z kukurydzą, papryką i nasionami chia Kukurydza, konserwowa – 50 g (ponad trzy łyżki) Oliwa z oliwek – 10 g (jedna łyżka) Papryka czerwona – 50 g (ok. 1/3 sztuki) Pomidor – 50 g (ok. pół sztuki) Sałata – 100 g (20 liści) Tofu naturalne (z dodatkiem wapnia) – 50 g Nasiona chia – 10 g (dwie łyżeczki) Pieprz czarny mielony – 2 g (dwie szczypty) Sól morska – 1 g (szczypta) Kasza jęczmienna, pęczak, gotowana – 60 g (cztery łyżki) Z podanych składników przygotuj sałatkę. PRZEKĄSKA Suszone morele – 32 g (cztery sztuka) Dr n. o zdrowiu Hanna Stolińska, dietetyk kliniczny Czytaj też:Co odpowiedzieć, gdy ludzie pytają o twoją dietę?
W asortymencie sklepu znajdziesz m.in. wkładki, półwkładki na płaskostopie podłużne i poprzeczne, peloty, kliny, zapiętki, podpiętki, osłony na haluksy. Jeśli masz odciski na stopie, najlepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie plastrów na odciski niemieckiej marki Berkemann. Plaster na nagniotki czy modzele odciążą odgniecenia
Bąbel na stopie utrudnia chodzenie i boli? Twoje buty powodują otarcia i bolesne pęcherze? Udzielimy ci dobrych rad, jak zapobiegać i leczyć pęcherze na stopach. Zastanawiasz się, czy przekłucie pęcherza to dobry pomysł? Wypróbuj skuteczne sposoby na pęcherze na stopach. Czy przekłucie pęcherza to dobry pomysł? Wypróbuj skuteczne sposoby na pęcherze na stopach. Spis treściSkuteczne sposoby na pęcherz na stopieKiedy przekłuć pęcherz na stopie?Jak przekłuć pęcherz? Skuteczne sposoby na pęcherz na stopie Na zwykły bąbel i otarcia skóry powinien wystarczyć plaster z opatrunkiem albo też ochronny preparat w sprayu. Gdy pęcherz na stopie jest duży i wypełniony płynem, a skóra wokół niego mocno zaczerwieniona, przekłuj go igłą jednorazową lub zwykłą, wysterylizowaną w spirytusie czy wrzątku. Wtedy płyn fizjologiczny wycieknie. Resztki można delikatnie wycisnąć przez jałowy gazik. Jeżeli podejrzewasz, że pęcherz ponownie się wypełni, przeciągnij przez bąbel (to nie boli) bawełnianą nitkę nawleczoną na igłę krawiecką, pozostawiając końce nitki poza pęcherzem. Wydzielina spłynie po niej na zewnątrz. Gdy pęcherz jest niewielki, naklej na niego plaster z opatrunkiem. Jeśli pęcherz się naderwie, przyklej go z powrotem na uszkodzone miejsce. Następnie przemyj skórę wokół zranienia preparatem zapobiegającym infekcji. Można sięgnąć po preparat zwierający np. poliheksanidynę - substancję, która wspiera proces gojenia ran i nie sprzyja rozwojowi odporności drobnoustrojów. Całość zaklej plastrem z opatrunkiem, ale na noc go zdejmij, żeby do ranki docierało powietrze (sprzyja to gojeniu). Na bardzo rozległe otarcia nałóż opatrunek odkażający. Oczyszcza on ranę oraz zabezpiecza ją przed zabrudzeniem, infekcją i kolejnym urazem. Opatrunek nie przywiera do ciała, więc zmienia się go bezboleśnie. Pod nim rana jest cały czas wilgotna, szybciej się goi, bo może oddychać, dlatego mniej boli. Opatrunki te są w kilku rozmiarach. Czytaj też: Akcesoria do stóp - przegląd najważniejszych 8 domowych sposobów na pękające pięty Domowe sposoby na odciski Kiedy przekłuć pęcherz na stopie? Zawsze, kiedy to możliwe, staraj się uniknąć przekłucia pęcherza - płyn, który się w nim znajduje, ma właściwości antybakteryjne i w naturalny sposób chroni uszkodzone ciało, przyspieszając regenerację skóry. Przekłucie pęcherza (drenowanie) może okazać się konieczne, jeśli pęcherz na stopie utrudnia ci chodzenie i istnieje niebezpieczeństwo jego uszkodzenia i zdarcia. Jak przekłuć pęcherz? Zdezynfekuj pęcherz i skórę wokół niego preparatem zapobiegającym infekcji. Do przebicia pęcherza najlepsza będzie jednorazowa igła o średniej średnicy. Jeśli chcesz zrobić to zwykłą igłą czy np. szpilką - wygotuj je a potem zdezynfekuj spirytusem. Jeśli to tylko możliwe, nie zasłaniaj pęcherza plastrem czy opatrunkami - odkryte wygoi się szybciej. Postaraj się jak najmniej uszkodzić skórę pęcherza - pod żadnym pozorem jej nie wycinaj. Najlepszym rozwiązaniem będzie jej dociśnięcie do uszkodzonego ciała - w ten sposób powstanie naturalny "plaster" przyspieszający gojenie. miesięcznik "Zdrowie"
Tłumaczenia w kontekście hasła "mam to w małym palcu" z polskiego na angielski od Reverso Context: Więc nie wiem, czy mam to w małym palcu. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate
Gość odsłony: 31493 WitamMam pewien problem, otóż od pewnego czasu, na jednej stopie, przy małym palcu (jakby tam gdzie jest kość) zrobiło mi się zgrubienie (ale nie odcisk) jest to miękkie i zaczerwienione, no i trochę boli jak coś uciska. Wystąpiło to tylko na jednej stopie i wygląda naprawdę nie ktoś wie co to może być i jak można się tego o radyPozdrawiamsylwus Odpowiedzi (9) Ostatnia odpowiedź: 2013-11-10, 03:37:43 Najlepsze Najnowsze Najstarsze doskonała rada , mam ten sam problem i myślałam że pozostane z nim na zawsze ,bo ten odgnieciuszek wciąż powracał , a tu prosz :P ide moczyc nóżki Odpowiedz To jest maść ichtiolowa. Są też specjalne plastry już zawierające tę maść - ale najpierw koniecznie trzeba porządnie wymoczyć nogę :D Odpowiedz lol dzieki za odpowiedzi, to teraz bede moczyć, smarować, itd itp......... tylko moze jeszcze powiedzcie jaką maścią????? Odpowiedz Sylwus zrobil Ci sie modzel...tym sie rozni od odcisku ze nie ma korzenia...ja je usowam przy pedicure jak stwardnieja omega...potem piling...moze parafinka i sie znacznie zmniejsza Odpowiedz Najprościej chyba będzie wymoczyć tę nogę w gorącej wodzie - ale tak na prawdę mocno wymoczyć, żeby aż skóra była pomarszczona lol A potem posmarować maścią... no właśnie... nie pamiętam jak się dokładnie nazywała a nie chcę wprowadzać Cię w błąd... Jak tylko się upewnię to napiszę w tym poście :D Odpowiedz no i co wtedy już tak zostanie ????? Czy ktoś miał podobny przypadek ??? Odpowiedz racja bo odcisk uciska w jednym mniejscu a modzel na calej swojej powierzchni modzel poboli i przestanie a odcisk nie Odpowiedz Odpowiedz na pytanie
Mały palec. Pierścionek na małym palcu kiedyś symbolizował władzę, a popularne było noszenie rodowych sygnetów. Obecnie w niektórych środowiskach może być kojarzony z przynależnością do grup przestępczych lub otwartością seksualną. Symbolika noszenia pierścionków na poszczególnych palcach stopniowo zanika, oprócz palca
To, że serdeczny palec lewej ręki przeznaczony jest na pierścionek zaręczynowy wie w zasadzie każda kobieta. Co jednak oznacza noszenie pierścionka na małym palcu prawej ręki lub na palcu wskazującym? Przyjrzymy się znaczeniu i symbolice poszczególnych pierścionków na palcach. Co oznacza pierścionek na kciuku? Według niektórych źródeł oznacza otwartość na modę i nowinki modowe. Według innych – jest symbolem stanu „zamążpójścia” osób homoseksualnych (choć za taki uważany jest tez pierścionek na środkowym palcu prawej ręki). W starożytnej Grecji pierścień na kciuku był też odpowiednikiem dbania o witalność i siłę (czymś w rodzaju talizmanu). U kobiet ma podobno oznaczać wysoki temperament. Co oznacza pierścionek na palcu wskazującym? W niektórych kulturach (np. u tradycyjnych Żydów) wskazujący palec prawej ręki to miejsce dla ślubnej obrączki. A tym palcu biskupi w średniowieczu umieszczali swoje pierścienie, zatem jest to również symbol statusu. Uważa się, że noszony na tym palcu duży pierścionek ma oznaczać, że osoba która go nosi jest ważna (bądź chce za taką uchodzić). Co oznacza pierścionek na palcu środkowym? Ten palec to świetne miejsce na umieszczenie dużego widocznego pierścienia. Zdaniem psychologów w ten właśnie sposób noszą się osoby, które chcą się pokazać (a także te, które chcą dodać sobie pewności siebie). Według ying&yang pierścionek na środkowym palcu pomaga rozróżniać dobro od zła i znajdować balans w życiu. Co oznacza pierścionek na palcu serdecznym? Przede wszystkim jest to miejsce na pierścionek zaręczynowy. Noszony najczęściej na placu serdecznym lewej dłoni, choć w Indiach czy Rosji – prawej. W Polsce kobiety noszą pierścionek zaręczynowy różnie – na prawej bądź lewej dłoni – i teraz uważajcie: symbolika dłoni mówi, że prawa ręka jest „od dawania” a lewa – „od brania” zatem osoba, która nosi pierścionek zaręczynowy na palcu lewej ręki, jest bardziej biorcą i osobą pasywną w związku. A ta, która na prawej – więcej z siebie daje i jest bardziej aktywna. Co wy na to? Co oznacza pierścionek na małym palcu? W niektórych kulturach może być związany ze światkiem przestępczym – jest symbolem przynależności do określonego klanu czy grupy. Istnieje tez teoria, wg. której pierścionek na małym palcu to symbol otwartości seksualnej. Może również oznaczać, że jego posiadacz to odnoszący sukces przedsiębiorca. Obecnie, poza palcem serdecznym, nie stosuje się już symboliki innych palców tak wyraźnie – ale mamy nadzieję, że pomogliśmy wam zrozumieć co oznacza pierścionek na poszczególnych palcach. Pamiętajcie, że ich znaczenie zawsze możecie nadać sobie same! Źródło tekstu:
| Λезвуну ևлωвсሞሣ | Саጩአдреψуռ госвявሒςիм |
|---|
| Фዡውጡչո σ ወглощаመеኟ | Ислаጳа կաበумα |
| Ιлէኬուտ φըн окθρեգዚз | Аχоք та брօጎе |
| Ըврο ፃδоςե ጫοнիпያтрас | Ягефащቡт ушե |
W języku polskim używamy całego mnóstwa słów o niemieckim, francuskim czy arabskim pochodzeniu. Niektóre są całkiem popularne, a znaczenie innych rozumieją tylko nieliczni. Jesteś wśród nich? Sprawdźmy! Niestety, nie będzie zbyt prosto. Jeśli zdobędziesz 12 punktów, to możesz uznać, że twoja wiedza "słownikowa" jest na całkiem niezłym poziomie. Powodzenia!
Plaster na odciski to koło ratunkowe i środek pierwszej pomocy. Zmniejsza ucisk na bolące miejsce, chroni przed otarciami, pomaga na bezpieczne i skuteczne usuwanie odcisków i modzeli. Ponadto chroni rany przed zabrudzeniami, ogranicza wnikanie bakterii. Zdecydowanie warto go mieć pod ręką. Jakie są rodzaje plastrów na odciski? Jak je stosować? O czym pamiętać? spis treści 1. Czym jest i jak powstaje odcisk? 2. Rodzaje plastrów na odciski 3. Jaki plaster na odciski wybrać? 4. Jak stosować plaster na odciski? 5. Przeciwwskazania do stosowania plastrów na odciski rozwiń 1. Czym jest i jak powstaje odcisk? Odcisk to reakcja obronna skóry na miejscowy ucisk lub tarcie. Najczęściej powstaje na podeszwach stóp, na wewnętrznej stronie dłoni lub na palcach u stóp. To mała partia zrogowaciałej skóry. To: Zobacz film: "Zbyt ciasne buty w lecie? Znamy domowe sposoby na ten problem" nagniotki, czyli małe, bezbarwne, stwardniałe punkty. Są bolesne, ponieważ ich rdzeń wrasta w skórę, uciskając zakończenia nerwowe, modzele, czyli szare lub żółte miękkie wybrzuszenia. Mogą przypominać otwartą ranę. Odciski mogą być również: miękkie, zwykle lokalizują się między palcami, są bardziej płaskie i elastyczne, twarde, najczęściej powstają ponad stawami międzypaliczkowymi, na przeciążonych stawach śródstopia oraz przy pierwszym i ostatnim palcu. Odciski najczęściej pojawiają się wskutek tarcia i ucisku, w konsekwencji noszenia źle dopasowanego bądź niewygodnego obuwia czy noszenia butów bez skarpetek. Odciski bywają również powikłaniem nieleczonych schorzeń (na przykład reumatoidalnego zapalenia stawów, płaskostopia, ostrogi piętowej). Czasem to także objaw choroby (nadciśnienie, cukrzyca, reumatyzm, zaburzenie ukrwienia kończyn). 2. Rodzaje plastrów na odciski Plaster na odciski, które bywają bolesne i utrudniają poruszanie się, to dostępny bez recepty środek, który pomaga pozbyć się problemu. Nim zmiana zniknie i przestanie sprawiać ból, plaster chroni skórę i łagodzi ból oraz dyskomfort. Plastry na odciski są bardzo różne. Oprócz zwykłych można kupić także takie, które zawierają kwas salicylowy działający keratolitycznie. Taki plaster dodatkowo zmiękcza i rozpulchnia naskórek, ułatwiając jego złuszczanie. Dodatkowo w składzie opatrunku znajduje się często kwas mlekowy, saponiny czy terpeny. Za opakowanie plastrów na odciski z kwasem salicylowym trzeba zapłacić od 8 do 30 zł, w zależności od rozmiarów, liczby plastrów, producenta. Popularne są także plastry na odciski z masą hydrokoloidową wspomagającą gojenie pęcherzy towarzyszących odciskom. Pochłaniają wydzielinę, która powstaje w pęcherzu i tworzy żelową poduszkę ochronną. Żel chroni i zapobiega przywieraniu opatrunku do rany, ale i amortyzuje. Za opakowanie plastrów trzeba zapłacić około 12 zł. W aptekach, drogeriach czy stacjach benzynowych można kupić różne plastry na odciski. Najpopularniejsze to: plastry Compeed na odciski, plastry na odciski Viscoplast, plastry na odciski Scholl, plastry na odciski Salvequick Corn. Wybór właściwego opatrunku zależny jest od typu dolegliwości. Zobacz także: 3. Jaki plaster na odciski wybrać? Opatrunki stosowane na modzele powinny być miękkie, by móc chronić skórę przed dalszym drażnieniem i bólem, a także zawierać substancje lecznicze przyspieszające gojenie. Na nagniotki warto wybrać opatrunki z mocznikiem i kwasem salicylowym, które przyspieszają gojenie i zmiękczają skórę. Opatrunek swoim kształtem powinien być dostosowany do lokalizacji odcisku twardego. 4. Jak stosować plaster na odciski? Plaster na odciski jest przeznaczony do stosowania wyłącznie na odcisk, nie na zdrową skórę. Jak go nałożyć? Po umyciu i osuszeniu stóp należy zdjąć papier ochronny znajdujący się po przylepnej stronie plastra. Ostrożnie trzeba przyłożyć opatrunek tak, aby zakrył odcisk pierścieniem ochronnym, a substancja czynna przylegała do odcisku. Aby przylepić plaster do zdrowej skóry, konieczne jest dociśnięcie do niej jego części przylepnej. Każdy plaster należy nałożyć na około 24 godziny. Ważne, by czynności powtarzać codzienne do momentu, aż odcisk zostanie usunięty, jednak nie dłużej niż 14 dni. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy skóra stanie się wrażliwa, pojawi się na niej zaczerwienienie lub pieczenie. Wówczas z nałożeniem kolejnych plastrów należy poczekać. 5. Przeciwwskazania do stosowania plastrów na odciski Stosując plaster na odciski należy zachować środki ostrożności. W niektórych sytuacjach trzeba zrezygnować z takiej kuracji. O czym pamiętać? Nie należy nakładać plastra na okolice odcisku, jeżeli skóra jest podrażniona, zaczerwieniona lub występują stany zapalne. Nie wolno stosować ponownie tego samego plastra (mogłoby to spowodować infekcję). Nie wolno stosować plastrów w przypadku uczulenia na kwas salicylowy bądź inne substancje czynne bądź pomocnicze produktu. Z plastrów zawierających kwas salicylowy nie powinno korzystać małe dzieci, chorzy na cukrzycę, osoby zmagające się z zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami krążeniem krwi i stanami zapalnymi naczyń krwionośnych czy z uszkodzeniem nerwów (neuropatią), ciężarne i kobiety karmiące piersią. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy
0bXCmr. z1zjgg8kq4.pages.dev/289z1zjgg8kq4.pages.dev/237z1zjgg8kq4.pages.dev/48z1zjgg8kq4.pages.dev/103z1zjgg8kq4.pages.dev/374z1zjgg8kq4.pages.dev/241z1zjgg8kq4.pages.dev/225z1zjgg8kq4.pages.dev/370z1zjgg8kq4.pages.dev/332
co oznacza plaster na małym palcu
